Ξένος, μετανάστης, πρόσφυγας

 Νιώθει   ξένο ένα παιδί που έρχεται στο σχολείο και δεν έχει κανένα φίλο;
Πρέπει εμείς να κάνουμε ένα βήμα προς αυτούς ή είναι δικό τους πρόβλημα;

Ο μετανάστης που ελπίζει σε ένα καλύτερο μέλλον για την οικογένειά του, ψάχνοντας για δουλειά σε ξένη χώρα, χρειάζεται βοήθεια;

Ο πρόσφυγας που φτάνει στη χώρα μας κυνηγημένος από τον πόλεμο, θέλει να αφήσει το σπίτι του;

Αυτά τα θέματα επεξεργάστηκαν οι μαθητές των Γ΄& Δ τάξεων, σήμερα 10 Μαρτίου μαζί με τις θεατροπαιδαγωγούς κα Ελπίδα Κομιανού και Άλκηστις Βασιλάκου, συνεργάτες του Πανελλήνιου δικτύου για το θέατρο στην εκπαίδευση και του τμήματος Θεατρικών Σπουδών του Πανεπιστημίου Πελοποννήσου.


Γιατί;  Για να συμφιλιώσουμε  τα παιδιά με την σκληρή πραγματικότητα της προσφυγικής κρίσης, για να διαλύσουν στερεότυπα περί της πραγματικής ή μη ανάγκης των προσφύγων να εγκαταλείψουν την πατρίδα τους, για να τα βοηθήσουμε να δουν τον εαυτό τους μέσα από τα μάτια της μικρής ηρωίδας που, ακριβοδίκαια και με τα μέσα που διαθέτει ως παιδί, περιγράφει την εμπειρία της.


                                                       Πώς τα επεξεργάστηκαν όμως;

 



                                                     

• Παιχνίδι φρουτοσαλάτα Οι μαθητές χωρίζονται σε ομάδες με το όνομα μιας εποχής και κάθονται σε καρέκλες εκτός από έναν που βρίσκεται στο κέντρο. Αυτός καλεί να κινηθούν τα μέλη μιας εποχής και προσπαθεί να καταλάβει μια άδεια θέση για τον εαυτό του, με συνέπεια κάποιος άλλος να βρίσκεται στο κέντρο του κύκλου χωρίς θέση. Όταν ο κεντρικός παίκτης καλέσει όλες τις εποχές τότε κινούνται ταυτόχρονα όλα τα μέλη!( κινητικό παιχνίδι ξεμπλοκαρίσματος συναισθημάτων).
• Χωριζόμαστε σε εποχές βάσει των γενεθλίων μας. δημιουργούμε μια παγωμένη εικόνα όλοι μαζί για να αποδώσουμε την εποχή.
• Ανάγνωση κειμένου "σκληρό καρύδι" 
  

Η Αϊσέ, ένα εννιάχρονο κορίτσι.   Η μικρή, με την μητέρα και τον αδελφό της, έχει βρεθεί στην Αθήνα όπου οι συνθήκες διαβίωσης είναι μεν δύσκολες, οι ελλείψεις πολλές, η αβεβαιότητα μεγάλη, η αγωνία για τον πατέρα που δεν είναι μαζί με την υπόλοιπη οικογένεια διαρκής, υπάρχουν όμως οι ελάχιστες προϋποθέσεις για βελτίωση και ένταξη στη νέα κατάσταση. Η Αϊσέ πηγαίνει στο σχολείο, τα πράγματα δεν είναι ρόδινα, τα υπόλοιπα παιδιά είναι επιφυλακτικά κι εύκολα καταφεύγουν στον χλευασμό για αυτό που δεν γνωρίζουν. Η μικρή, σαν «σκληρό καρύδι», πνίγει τα δάκρυά της, δίνει τη μάχη της και την κερδίζει. Ήρωες της μικρής ιστορίας είναι και οι καινούργιοι συμμαθητές του κοριτσιού: Παιδιά μεγαλωμένα σε μια χώρα που βιώνει τις συνέπειες της βαθιάς κρίσης, έρχονται αντιμέτωπα με τη δύσκολη πραγματικότητα της προσφυγιάς και καλούνται να υπερβούν τον εαυτό τους και να σταθούν συμπαραστάτες αποδεχόμενοι τους συνομηλίκους τους.

Η Αισέ μιλάει με κέφι, τόλμη και λίγο παράπονο για τη ζωή της. Μοιράζεται τα ίδια βάσανα με όλα τα παιδιά της ηλικίας της: σχέσεις με τους συμμαθητές και τον αδερφό της, φιλίες, μαθήματα, παιχνίδι... Έχει όμως και τις δικές της, τις πιο βαθιές και βουβές έγνοιες, για μια πατρίδα που αναγκάστηκε να εγκαταλείψει. Βάζει μαζί νοσταλγία, φόβο, πείσμα, χιούμορ και θέληση, και φτιάχνει έτσι το ιδιαίτερο γλυκό της δικής της ζωής. Μας κερνάει όλους απλόχερα. Ακόμη κι όσους έτυχε να την πικράνουν. Η Αϊσέ ξέρει να παίζει μπάλα. Εσύ; 

                    

Το βιωματικό εργαστήριο πραγματοποιήθηκε  στο πλαίσιο της συμμετοχής του σχολείου μας στο Φεστιβάλ Θεατρικής και Καλλιτεχνικής δημιουργίας ΄΄Κι αν ήσουν εσύ;¨ που θα διεξαχθεί το μήνα Μάιο στην πόλη του Ναυπλίου.Το "Κι αν ήσουν εσύ;" είναι ένα πρόγραμμα ευαισθητοποίησης της ευρύτερης εκπαιδευτικής κοινότητας στα ανθρώπινα δικαιώματα και σε θέματα προσφύγων
Υλοποιείται  από το Πανελλήνιο Δίκτυο για το Θέατρο στην Εκπαίδευση
σε συνεργασία με την Ύπατη Αρμοστεία του ΟΗΕ για τους Πρόσφυγες.